Poznań Bicycle Chic

Podobnie, jak temu panu, rower przynosi mi spokój duszy, sprawia, że żyję bliżej Ziemi, Powietrza, Wody i Ognia.

Czuję zapach i konsystencję ziemi pod kołami, oddycham głęboooko wilgotnym powietrzem nadjeziornym, co napełnia mnie ogniem energii życiowej na długo.
Znacie to uczucie ?

Gdy stałem w korku, zastanawiałem się, czy ci wszyscy, co w nim stoją, rzeczywiście muszą jechać samochodem ? Ilu z nich rzeczywiście musi, a ilu jedzie samochodem do przysłowiowego kiosku, albo do pracy 2 km, tak "dla zasady", bo "wypada", żeby po 8 godzinach znów niepotrzebnie powodować korek.

Cyclochicowym owocem mojej porannej przechadzki po chmurnej i deszczowej wrocławskiej starówce, było spotkanie Natalii na ulicy Grodzkiej, przy samym nabrzeżu Odry.

Dziewczyna oczywiście okazała się być studentką rzeźby na wrocławskiej ASP.
Ponoć nie prowadzono jeszcze socjologicznych badań na temat rowerzystów- przedstawicieli stylu cycle chic, ale na podstawie moich rozmów z ludźmi fotografowanymi, wyłania się dość charakterystyczny pattern, portret rowerzysty. Wydaje mi się, że mógłby to być ciekawy temat na pracę magisterską dla socjologa, etnologa, czy kulturoznawcy.

Powyżej w tle widać piękny, barokowy, pojezuicki gmach Uniwersytetu Wrocławskiego- zabytek klasy 0

Jak wskazuje drogowskaz widoczny z prawej strony zdjęcia, wszystkie drogi prowadzą do...

Radość na skrzyżowaniu.

A tak w ogóle, to bardzo tramwajowe zdjęcia, w sam raz dla miłośników pojazdów szynowych.
W końcu sam nim jestem.

Pod Mc Donaldem można spotkać wielu ciekawych rowerników.

Tym razem była to Asia,

interesująca dziewczyna, która studiuje dwa kierunki:

psychologię i filmoznawstwo.

Same humanistki i artystki nawijają mi się pod obiektyw, a kiedy w końcu spotkam jakąś np.polibudziankę ?

A chodnik płonie, płonie, płonie...

Moja koleżanka zarzuca mi, że na moim blogu, to tylko baby, baaby i baaaby...
że po prostu przynudzam tymi babami.

Napisała więc do mnie esemesa z Dublina, gdzie mieszka:
"Fotografuj więcej chłopaków, to częściej będę zaglądać...(...)
Dlaczego!?? (...) Co za dyskryminacja? Jak będzie więcej chłopaków, to dziewczyny będą więcej komentować i strona zyska nowe oblicze".

Ciekawe, czy inne dziewczyny zgodzą się z tą opinią?

Te słowa piszę, wklejając zdjęcia Krzysztofa, który zajmuje się ciekawą profesją- jest tłumaczem.

Dzięki takim osobom, jak Kinga, Wilda staje się najelegantszą dzielnicą Poznania.

Nasza bohaterka zdjęć studiuje prawo i już pracuje. Właśnie jedzie swoją codzienną trasą z Ogrodów.

Kinga przebywała przez pewien czas na Zachodzie i doskonale orientuje się, czym jest cycle chic i kultura rowerowa.
Dlatego świeci przykładem na ulicach Poznania i Wildy.

Requiem aeternam
dona eis, Domine:
et lux perpetua liceat eis.
Te decet hymnus,
Deus,in Sion,
et tibi reddetur
votum in Jerusalem:
exaudi orationem meam,
ad te omnis caro veniet

W ten dzień dedykuję wszystkim ofiarom katastrofy



A że nie o wszystkich ofiarach mówi się równo, szczególną atencję poświęcam tym, których wspomina się w mediach mniej.
Buszując po internecie, znalazłem przypadkiem wpis jakiegoś internauty, który napisał wyjątkowo piękną wypowiedź, która zapadła mi w pamięć i pod którą całkowicie się podpisuję.
Cytuję:


"Michał 30l świętokrzyskie

Wtorek, 13 Kwietnia 2010, 00:58

Nie znałem Cię Basiu wcześniej. Szkoda że poznałem w tak tragicznym momencie. Przykro mi że media nie podają informacji o Was i Waszych bliskich tak często jak o innych którzy zginęli w tej katastrofie. Przepraszam Ciebie i Twoje koleżanki i kolegów z załogi tego tragicznego lotu za zachowanie naszych mediów. Jak czytam o Tobie i Twojej załodze, to serce mi pęka i łzy napływają do oczu. Wiem że żałobę powinno się nosić w sercu, a nie na pokaz, ale inaczej nie potrafię okazać bólu jaki we mnie jest po tym jak straciłaś życie. Malutko też jest o Tobie informacji w intenrecie, a szkoda, bo dzięki temu poznałem Twoje dwie koleżanki z załogi i kolegów. Pragnę wyrazi najszczersze współczucie i kondolencje dla Twojej rodziny i bliskich. Jest mi bardzo przykro i wiem że to nie powinno się wydarzyć nigdy. Przed Wami całe jeszcze życie. Teraz patrzysz na nas z nieba i uśmiechasz się równie ślicznie jak na tym zdjęciu. Mam nadzieję że kiedyś dołączę do Ciebie i Twojej załogi i będę miał okazje poznać Was osobiście. Chciałbym. Mimo że Was nie znałem, to będę pamiętał o Was na zawsze. Jeszcze raz najszczersze wyrazy współczucia dla Twojej Rodziny Basiu! Życie choć piękne tak kruche jest Wystarczy jedna chwila by zgasić je... Będziesz w naszych sercach już na zawsze. Będę się modlił za Ciebie."

Wpis pochodzi ze strony: http://www.radiozet.pl/Wiadomosci/Polska/Barbara-Maciejczyk/


A tak uczcili pamięć Pary Prezydenckiej poznańscy rowerzyści, uczestnicząc na placu Mickiewicza w transmisji z pogrzebu, wyświetlanej na telebimach.

Paulina właśnie w tym roku zdaje maturę.

Jedzie na zajęcia do swojego "Paderka" - VI LO

Za chwilę wjedzie na most Dworcowy.

Ufff, na szczęście chodnikiem...

Właśnie dostałem (późno) informację, że jutro, w czwartek, 15 kwietnia o godz. 13.00, odbędzie się pikieta rowerowa pod Urzędem Miasta.

Cytuję informacje ze strony organizatora: http://rowerownia.blogspot.com/



"Pikieta w czwartek o godzinie 13.00 pod Urzędem Miasta jest odpowiedzią na beznadziejną dla rowerzystów sytuację na poznańskich drogach.

DOŚĆ DZIAŁAŃ MAJĄCYCH NA CELU JESZCZE WIĘKSZE UPRZYWILEJOWANIE KIEROWCÓW SAMOCHODÓW!

DOŚĆ MYDLENIA OCZU, ODRZEGNYWANIA SIĘ OD TRADYCJI ROWEROWEJ I ZRZUCANIA ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA WYPADKI NA ZRZĄDZENIA LOSU!

DOŚĆ DZIAŁAŃ ZASTĘPCZYCH W POSTACI DRÓG ROWEROWYCH NA PRZEDMIEŚCIACH!

CHCEMU MOŻLIWOŚCI BEZPIECZNEGO PORUSZANIA SIĘ PO MIEŚCIE ROWEREM, STREFY USPOKOJONEGO RUCHU W CENTRUM ORAZ REALNEJ PARTYCYPACJI W PODEJMOWANIU DECYZJI, A NIE PLATFORMY ROWEROWEJ PROWADZONEJ PRZEZ ZAKŁAMANYCH KONFORMISTÓW!

MIASTO TO NIE FIRMA – NA ROWERACH NIE ZAROBICIE!

dołącz do nas w czwartek 15 kwietnia o godz. 13.00
przed Urzędem Miasta Poznania, Plac Kolegiacki

Kolektyw Rowerownia, Federacja Anarchistyczna s. Poznań " koniec cytatu

Jeżeli nie podoba Wam się takie oblicze Poznania, jak na powyższym zdjęciu- przyjdźcie.
Poznań Bicycle Chic

Do przodu żyj. Z wesołą miną spotykaj swój kolejny świt,
by szybko dzień pechowy minął, nawijaj mu swingowy rytm.

Więc już od dziś do przodu żyj,
żyj kolorowo marzenia najbarwniejsze miej.

by życie miało wdzięk, by życie miało styl,
by życie się z myślą zaczęło rymować uparto,
że warto właśnie tak żyć, kolorowo żyć...

Dziś w studio Poznań Bicycle Chic gościmy Asię, studentkę dwóch kierunków: psychologii i anglistyki.

Jej barwna postać już z daleka zwróciła moją uwagę na ulicy.
(Tekst wg piosenki Ewy Bem)

Poruszony tym tragicznym wydarzeniem, chodzę przygnębiony i nie potrafię tego ogarnąć.
Na temat Prezydenta, VIPów i polityków wylano tony atramentu, łez, kondolencji, kwiatów itp., natomiast moja przekorna i antyautorytarna natura sprawia, że najbardziej wzruszył mnie los tych, o których nie trąbią na pierwszych stronach gazet, tych, których się pomija.

Zatem odruchowo wpisałem w wyszukiwarkę nazwiska osób z końca listy ofiar (personel samolotu) i znalazłem kilku nieprzeciętnych, wspaniałych, inteligentnych ludzi z bogatymi zainteresowaniami.
Nie wierzycie? Wpiszcie nazwiska w wyszukiwarkę i nie zapomnijcie napisać na forach parę słów od siebie, żeby Ich uczcić, bo media pomijają te osoby

Pod nazwiskami wpisuję adresy przykładowych wątków o nich, znalezione dziś w internecie:

Barbara Maciejczyk- stewardesa
http://kontrast.radiozet.pl/Wiadomosci/Polska/Barbara-Maciejczyk

Justyna Moniuszko- stewardesa
http://forum.poranny.pl/index.php?showtopic=41753&st=100&gopid=259496&#entry259496

Natalia Januszko- stewardesa
http://forum.to.com.pl/index.php?showtopic=8185&pid=55605&st=0&#entry55605

Robert Grzywna-
http://www.radiozet.pl/Wiadomosci/Polska/Robert-Grzywna/

Artur Ziętek- pilot
http://wyborcza.pl/1,75402,7759795,Por__pilot_Artur_Zietek.html

Arkadiusz Protasiuk-
http://www.mmszczecin.pl/blog/entry/21396/ARKADIUSZ+PROTASIUK,+PILOT+NIE+%C5%BBYJE+W+KATASTROFIE+W+SMOLE%C5%83SKU+ZGIN%C4%98%C5%81A+TE%C5%BB+CA%C5%81A+ZA%C5%81OGA+SAMOLOTU.html

Andrzej Michalak-
http://www.radiozet.pl/Wiadomosci/Polska/Andrzej-Michalak



Myślę, że o nich trzeba pamiętać, choć ich na oczy nie widziałem, bo to są takie dziewczyny i chłopaki, jak moi i Wasi koleżanki i koledzy. Dlatego ich śmierć poruszyła mnie szczególnie.

Przeżywając smutne wydarzenia z 10 kwietnia, dochodzę do już dawno odkrytego wniosku,

że uśmiech i życzliwość są o wiele ważniejszymi rzeczami, niż by się mogło wydawać.

"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą..."

I uśmiechajmy się, jak nasza zadowolona koleżanka Basia.

Wczoraj odbyła się nadzwyczajna masa krytyczna, poświęcona pamięci Kasi- rowerzystki, która parę dni temu zginęła pod kołami samochodu w centrum Poznania. Organizatorzy zamieścili pomnik- biały rower- widmo. Niestety, nie mogłem w tym uczestniczyć, ze względu na pracę.

Oto linki do stron, na których można zobaczyć raporty i zdjęcia z wydarzenia.

http://blubry.pl/galeria1004,na_moscie_dworcowym_stanal_ghost_bike.html

http://poznan.naszemiasto.pl/artykul/367248,poznan-rowerzysci-przejechali-ulicami-miasta-upamietnili,id,t.html




Ciekawe, czy to wydarzenie zrobi wrażenie na władzach miasta i czy stanie się impulsem do poważnej debaty?
Co by trzeba było zrobić, żeby tym tematem potrząsnąć?
Śledząc wypowiedzi lokalnych władców wynika , że traktują oni sprawy rowerowe marginalnie, jako taki nieszkodliwy folklor.

Trochę interesuję się urbanistyką i najnowszymi trendami w zarządzaniu miastami i wiem, że nowoczesne, rozwijające się miasta dbają o jakość przestrzeni publicznej, poprzez takie działania, jak wywalanie samochodów z centrów, tworzenie deptaków i zieleni, no i oczywiście budowanie infrastruktury rowerowej.
A poznańskie władze postępują dokładnie wbrew tym zasadom, zostając w tyle za Gdańskiem, Krakowem, Warszawą i Wrocławiem, jak głosi raport o komunikacji rowerowej czasopisma "Rowertour".

Sorry, nie lubię politykować, ale to jest taka sprawa, że i ślimak by się wkurzył. Tym bardziej, że kosztowała życie wartościowej osoby.

To już setny post na tym blogu, założonym pod koniec września 2009 !
Nie brakuje w Poznaniu rowerzystów (nawet w najsroższe mrozy), nie brakuje osób, które chcą się fotografować.
Dziękuję wszystkim moim bohaterom zdjęć, dziękuję wszystkim obserwatorom, komentatorom i fanom bloga. Dzięki Wam blog żyje i mam poczucie, że bawienie się w to ma sens.

Cycle chic, czyli elegancja rowerowa, jest środkiem, pretekstem do tego, żeby anektować przestrzeń miejską Poznania dla rowerzystów, roweryfikować mentalność ludzi i krok po kroku budować POZNAŃSKIE IMPERIUM ROWEROWE, czyli drugą Kopenhagę, czy Amsterdam. Walka trwa !

A dziewczynę przyłapałem na ulicy.
Zarzut: reklamowanie roweru w miejscu publicznym poprzez noszenie torby z odpowiednim nadrukiem

Właśnie założyłem profil Poznań Bicycle Chic na Facebooku i dodałem fanbox na stronie, żeby zwolennicy mogli się dopisywać. Jeśli popieracie inicjatywę, dopisujcie się do grona fanów !

Miałem też z tym problemy. Mianowicie, od 2 godzin nie mogę dojść, jak zrobić, żeby po kliknięciu na odnośnik do facebooka na blogu, wyświetlał się profil, bo pokazuje się jakaś pusta strona z aplikacjami, bez informacji i dopiero trzeba kliknąć "profil", żeby się wyświetliła zawartość. Czy ktoś z Was wie, jak to zmienić?

A Ola zaprowadziła mnie w takie niezwykłe miejsce

i gdybyśmy przybyli parę sekund wcześniej, to kadrze znalazł by się parowóz Ol49, bo właśnie wjechał zabytkowy pociąg z Wolsztyna.

Moja modelka mówiła mi, że jej tata jest kolejarzem,

co jest mi bardzo bliskie, bo jestem MK, czyli miłośnikiem kolei.