Poznań Bicycle Chic

na ulicy Wojskowej, czyli w zakorkowanych okolicach ronda Przybyszewskiego.
(czy tam Jeziorańskiego)



Ulica Armii Poznań. Corcovado.

Właśnie znalazłem śmieszny filmik na

http://polskanarowery.sport.pl/msrowery/1,105126,10470017,A_my_chcemy_drugich_Wegier_w_Polsce_.html


Jest to filmik z narodowej kampanii zachęcającej mieszkańców tego pięknego kraju do dojeżdżania rowerem do pracy.

Lampa jako świetny gadżet. Piękny cytat z rowerowych dawnych epok.



Sam posiadam i uwielbiam dynamo.

Drugie spotkanie z harleyowcem. Miesiąc wcześniej była to dziewczyna - Monika,



a tym razem Maciej - student zarządzania.

Wprawdzie Hetmańska nie jest dotknięta remontami, ale Hania jedzie sobie z Górczyna na Wildę.



Opowiadała mi, że tramwajem by jechała ok. 40 minut.



Tymczasem wiatr we włosach.

Wypiję wszystko.



Nie, nie da się, za dużo tego jest.



Więc dokończę to fastfudztwo na rowerze.

Właśnie równo dwa lata temu, 13 października, w eter popłynął pierwszy post z Poznań Bicycle Chic.



I ta podróż rowerowa wciąż trwa.

Trinity College.



Piękne uczucie. Jesz w domu śniadanie, jedziesz autobusem na Ławicę, wsiadasz sobie do samolotu, popatrzysz przez okno i poczytasz gazetkę i za chwilę, przed południem, jesteś w Irlandii. Tak, jak pociągiem do Warszawy, a na pewno szybciej, niż do Gdańska, czy Krakowa.



Piękne, rude irlandzkie włosy.



A rowerzystów tam cała moc. Miasto kultury rowerowej.

Studiują prawo; politologię i wschodoznawstwo.



Jak szybko zmienia się pogoda.

Daj wytchnienie tym pięknym pojazdom !

Właśnie Kasia, czytelniczka i bohaterka bloga, przysłała ciekawe zdjęcie. Na al. Niepodległości widziała rower z bardzo interesującymi sakwami. Tak ją to zjawisko zaintrygowało, że sfotografowała.



Bardzo ciekawy pomysł na sakwy. Widać ktoś podszedł do idei recyklingu poważnie, albo wręcz radykalnie.

Kasia rzekła mi, że kocha Italię i fascynuje się tym krajem.



Tak naprawdę, to powiedziała mi, że kocha Włochy, a ja zaprotestowałem przeciw tej brzydkiej nazwie. Na całym świecie mówi się Italia i jest to słowo w brzmieniu piękne, zwiewne i orzeźwiające.
Tylko w języku polskim wymyślono tą okropną nazwę "Włochy", która kojarzy mi się z tłustymi kłakami. Jestem przeciw.


Ponoć wyjątkiem jest też język węgierski, w którym nazwa tego kraju brzmi Olaszorszag.